Week 2
Blijf op de hoogte en volg Annemarie
06 November 2012 | Ghana, Accra
Weer een berichtje van me vanuit Accra! Ik begin steeds meer aan het leven hier te wennen, alhoewel ik ook wel heel graag alles aan mama en Tom wil laten zien! Ik kan niet wachten totdat ik hen hier alles kan laten zien want ik begin ze toch wel te missen en vooral mn lieverd… Ik hou me vast aan het idee dat ‘ie straks ook hier is! :)
Ik zal even een korte samenvatting geven van de afgelopen dagen..
We zijn zondag naar een markt geweest waarvoor we best een lange tijd in de tro-tro moesten zitten. Éénmaal op de markt aangekomen wilden iedereen dat we naar zijn of haar kraampje kwamen want ze hadden zoveel mooie spullen en het kijken was gratis! Het was wel een hele leuke markt om straks souvenirtjes te kopen voor thuis! Heb al een hoop leuke dingen gezien, maar nog niks gekocht ;) Moet eerst leren om te kunnen afdingen haha ;)
Gisteren zijn we naar CAS (Catholic Action voor Streetchildren) geweest, opgezet door een Nederlandse man: Jos van Dinther. Zij werken ook nauw samen met S Aid (waar ik zit) Met hem hebben we gesproken en een rondleiding gehad. CAS vangt alle straatkinderen op tot en met een leeftijd van 18 jaar. Zelfs straatkinderen vanuit buurtlanden zoals Togo. Vaak sturen ze straatmeisjes met een kind of zwangere meisjes naar S Aid.
Ze kunnen bij CAS overdag binnen komen lopen maar niet blijven slapen. Het is geen nachtopvang. Ze kunnen overdag van alles doen, ontspannen (spelletje spelen), hun was doen, een opleiding gaan volgen (ze worden dan begeleid naar workshops door CAS), en er is zelfs een kleine school aanwezig. Alleen niet een school zoals wij die hier kennen.. Er zijn namelijk veel moeders die bij S Aid wegmoeten wanneer hun kind 6 jaar is en dan gaan ze naar CAS. Deze zesjarige kinderen zijn te oud voor Primary School en te jong om een opleiding te volgen. De kinderen van deze leeftijd lopen er bij CAS dus heel veel. Ze hebben hier een ‘school’ voor bedacht. Ze leren wat Engelse woorden met de Aap Noot Mies-methode en ze leren bijvoorbeeld het alfabet. Meer leren ze niet, omdat hier geen mensen voor zijn. Het was leuk om CAS eens te bekijken!
Vandaag zijn we ‘outreach’ geweest. Dat betekent dat we met een field worker de straten opgaan om de meisjes op te zoeken en hen te vertellen over S Aid. Het is dan hun eigen keuze of ze naar het project komen of niet. Ze worden niet gedwongen.
We gingen naar Railway ( het station van Accra). Hier komen de meeste meisjes in Accra aan vanuit heel Ghana. Het viel me zwaar om te zien hoe de meisjes hun dagen door komen. Ze slapen in een soort van waskamertjes (eigenlijk de bedoeling volgens mij dat ze zich daar kunnen wassen of de kleren kunnen wassen). Het is ongeveer 10m2 en daar slapen ze dan met z’n 8en ongeveer. Ook brengen ze de dag hier meestal door. Ik vond het confronterend om te zien en ik voelde me er niet op me gemak omdat de straatmeisjes veel aan je zaten, knuffelde, aan je schoenen zaten… Geen prettig gevoel.. Maar ik vond het wel ‘fijn’ om gezien te hebben hoe ze de meisjes opspoorden.
Gelukkig zijn we hier niet heel lang gebleven en toen zijn we het spoor van de trein gevolgd naar een wijk. Hier was de armoede goed te zien, veel huisjes van golfplaten gemaakt, nauwelijks te begrijpen dat daar gezinnen wonen. Ook in deze wijk wilden iedereen ons begroeten en aan ons zitten. We waren wel blij dat we onze waardevolle spullen op het project hadden laten liggen omdat we wisten dat we ‘outreach’ gingen. We hebben dus ook geen foto’s van vandaag. We hebben met sommige bekende van Rose (de fieldworker) gesproken onderweg naar de crèche van S Aid. Dit was een erg leuke crèche met ongeveer 75 kinderen. Tevens hebben zij een school met 39 kinderen. Op die school hebben we een ‘les’ meegemaakt. Ze zongen veel en ze mochten een verhaal verzinnen en vertellen in de klas. We hebben hier ook meegeholpen met het eten en de afwas.
Morgen zien we Irene weer en we gaan met haar overleggen hoe onze maanden er hier uit gaan zien want het is de bedoeling dat we op de crèche in Kinbu gaan werken maar daar hebben we allebei niet zo’n leuk gevoel bij dus we hopen dat we de dagen af mogen wisselen. We zullen het morgen horen ! :)
Ik heb trouwens ook nog goed nieuws over Big Boy: zijn scan wordt betaald door Irene ! Ze gaan hem volgende week maandag (volgens mij) laten maken!
Zo, dit is weer een lang genoeg verhaal voor vandaag! Laat snel weer wat van me horen!
Kus voor mijn schat en knuffels voor de rest!
Ik zal even een korte samenvatting geven van de afgelopen dagen..
We zijn zondag naar een markt geweest waarvoor we best een lange tijd in de tro-tro moesten zitten. Éénmaal op de markt aangekomen wilden iedereen dat we naar zijn of haar kraampje kwamen want ze hadden zoveel mooie spullen en het kijken was gratis! Het was wel een hele leuke markt om straks souvenirtjes te kopen voor thuis! Heb al een hoop leuke dingen gezien, maar nog niks gekocht ;) Moet eerst leren om te kunnen afdingen haha ;)
Gisteren zijn we naar CAS (Catholic Action voor Streetchildren) geweest, opgezet door een Nederlandse man: Jos van Dinther. Zij werken ook nauw samen met S Aid (waar ik zit) Met hem hebben we gesproken en een rondleiding gehad. CAS vangt alle straatkinderen op tot en met een leeftijd van 18 jaar. Zelfs straatkinderen vanuit buurtlanden zoals Togo. Vaak sturen ze straatmeisjes met een kind of zwangere meisjes naar S Aid.
Ze kunnen bij CAS overdag binnen komen lopen maar niet blijven slapen. Het is geen nachtopvang. Ze kunnen overdag van alles doen, ontspannen (spelletje spelen), hun was doen, een opleiding gaan volgen (ze worden dan begeleid naar workshops door CAS), en er is zelfs een kleine school aanwezig. Alleen niet een school zoals wij die hier kennen.. Er zijn namelijk veel moeders die bij S Aid wegmoeten wanneer hun kind 6 jaar is en dan gaan ze naar CAS. Deze zesjarige kinderen zijn te oud voor Primary School en te jong om een opleiding te volgen. De kinderen van deze leeftijd lopen er bij CAS dus heel veel. Ze hebben hier een ‘school’ voor bedacht. Ze leren wat Engelse woorden met de Aap Noot Mies-methode en ze leren bijvoorbeeld het alfabet. Meer leren ze niet, omdat hier geen mensen voor zijn. Het was leuk om CAS eens te bekijken!
Vandaag zijn we ‘outreach’ geweest. Dat betekent dat we met een field worker de straten opgaan om de meisjes op te zoeken en hen te vertellen over S Aid. Het is dan hun eigen keuze of ze naar het project komen of niet. Ze worden niet gedwongen.
We gingen naar Railway ( het station van Accra). Hier komen de meeste meisjes in Accra aan vanuit heel Ghana. Het viel me zwaar om te zien hoe de meisjes hun dagen door komen. Ze slapen in een soort van waskamertjes (eigenlijk de bedoeling volgens mij dat ze zich daar kunnen wassen of de kleren kunnen wassen). Het is ongeveer 10m2 en daar slapen ze dan met z’n 8en ongeveer. Ook brengen ze de dag hier meestal door. Ik vond het confronterend om te zien en ik voelde me er niet op me gemak omdat de straatmeisjes veel aan je zaten, knuffelde, aan je schoenen zaten… Geen prettig gevoel.. Maar ik vond het wel ‘fijn’ om gezien te hebben hoe ze de meisjes opspoorden.
Gelukkig zijn we hier niet heel lang gebleven en toen zijn we het spoor van de trein gevolgd naar een wijk. Hier was de armoede goed te zien, veel huisjes van golfplaten gemaakt, nauwelijks te begrijpen dat daar gezinnen wonen. Ook in deze wijk wilden iedereen ons begroeten en aan ons zitten. We waren wel blij dat we onze waardevolle spullen op het project hadden laten liggen omdat we wisten dat we ‘outreach’ gingen. We hebben dus ook geen foto’s van vandaag. We hebben met sommige bekende van Rose (de fieldworker) gesproken onderweg naar de crèche van S Aid. Dit was een erg leuke crèche met ongeveer 75 kinderen. Tevens hebben zij een school met 39 kinderen. Op die school hebben we een ‘les’ meegemaakt. Ze zongen veel en ze mochten een verhaal verzinnen en vertellen in de klas. We hebben hier ook meegeholpen met het eten en de afwas.
Morgen zien we Irene weer en we gaan met haar overleggen hoe onze maanden er hier uit gaan zien want het is de bedoeling dat we op de crèche in Kinbu gaan werken maar daar hebben we allebei niet zo’n leuk gevoel bij dus we hopen dat we de dagen af mogen wisselen. We zullen het morgen horen ! :)
Ik heb trouwens ook nog goed nieuws over Big Boy: zijn scan wordt betaald door Irene ! Ze gaan hem volgende week maandag (volgens mij) laten maken!
Zo, dit is weer een lang genoeg verhaal voor vandaag! Laat snel weer wat van me horen!
Kus voor mijn schat en knuffels voor de rest!
-
07 November 2012 - 07:52
Debbie Teunissen:
Leuk om te lezen! Wij zijn net 2 dagen Uganda, het is super hier. Have fun!xx -
07 November 2012 - 17:24
Kim En Anika :
Hoi Annemarie,
Wat een spannend verhaal.
We vinden het leuk om te lezen en om te horen dat je al veel hebt meegemaakt!
Het is echt een heel verschil hoe wij hier leven.
We vinden het stoer dat je dit allemaal doet en we willen je nog heel veel succes en plezier wensen!
Groetjes en een dikke knuffel de Smeenkies ;)
-
07 November 2012 - 17:24
Kim En Anika :
Hoi Annemarie,
Wat een spannend verhaal.
We vinden het leuk om te lezen en om te horen dat je al veel hebt meegemaakt!
Het is echt een heel verschil hoe wij hier leven.
We vinden het stoer dat je dit allemaal doet en we willen je nog heel veel succes en plezier wensen!
Groetjes en een dikke knuffel de Smeenkies ;)
-
07 November 2012 - 17:24
Kim En Anika :
Hoi Annemarie,
Wat een spannend verhaal.
We vinden het leuk om te lezen en om te horen dat je al veel hebt meegemaakt!
Het is echt een heel verschil hoe wij hier leven.
We vinden het stoer dat je dit allemaal doet en we willen je nog heel veel succes en plezier wensen!
Groetjes en een dikke knuffel de Smeenkies ;)
-
08 November 2012 - 14:47
Annemieke:
Hey Annemarie
Een berichtje uit het koude winderige Kilder. Erg leuk om je verslagen te lezen. We krijgen nu een klein beetje inzicht in wat je daar zoal doet en meemaakt.Ik hoop dat er nog veel verslagen volgen, want wat jij nu allemaal meemaakt is heel bijzonder. Groetjes Annemieke + fam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
